Kutlama Yapıyorum

   

  Ayrılık buluşmasından gelip kapıdan içeri girdiğim an elimde balonlarla hemen mutfağa yöneldim. Kutlama yapacaktım en eğlenceli şekilde, yolda gelirken bunun hayalini kurup gelmiştim. Mutluyum, kendime kutlama keki yapacağım. Keki yaparken son ses müziği de açtım. Etrafı biraz dağıtmıştım ama iyi gelmişti. Pişmesini beklerken dans ettim. Özlemişim kendi dünyamı. Vee evet kek pişti, kocaman bir dilim aldım tabağa ve doğruca odama gittim, çalışma masama yöneldim. Hazırdım artık günlüğümü yazmaya. Kutlama yapmam şarttı hem de en sevdiğim kekle. Tabii ki limonlu, üzümlü kek yanında da meyve suyum. Kutlama keki her zaman iyi gelir. Yüzümdeki gülümsemenin verdiği rahatlıkla en sevdiğim kalemimi aldım ve başlıyorum kelimeleri dökmeye... İçimi tamamen kağıtlara döktüğüm an bitecekti, aklımdan tamamen çıkacaktı. Bu da kalbimin bana verdiği son görevdi, ya da oyun diyebiliriz.

Yine sana inandım, yine iyi niyetimin sesine kulak verdim, yine yanlış yaptım. Yanlış yapmaktan vazgeçemiyorum nedense. Evet insan yanlış yapa yapa öğrenir, bu kadar da değil. Bu kadar olmamalı, olmaz, olamaz. Sana mı kızayım? Kendime mi kızayım? Aptallığıma mı kızayım? Niye her seferinde aynı şeyi yapıyorsun? Sana inanmamı sağlayıp, sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorsun? Sorular, sorular, sorular... Ne bu soruların sonu geliyor, ne ben cevap bulabiliyorum. Sana sorsam saçma sapan şeyler söylüyorsun. Bana sinir krizi geçirtip bunun adını kıskançlık koyman da yeni çıktı. Eskiden beri vardı aslında ama ben hiç görmek istemedim. ''İnsan sevince gözü bir şey görmez'' diyorlar ya doğru o laf.  Tanışmanın ilk zamanları her şey güzeldir, hatta fazla güzeldir. Gökyüzünden aşağı hiç inmezsin. Zaten bu kadar güzel duyguları yaşamak varken niye aşağıda olasın ki... Benimki de o hesap. Doya doya tadını çıkardım. Gökyüzü ne kadar güzelmiş, daha önce fark etmemem de ayrı bir saçmalık. Bu güzellikleri fark etmem için illa hayatıma birinin mi girmesi gerekiyordu? Peki bu gökyüzündeki gezinti ne kadar sürdü, sen hiç kendini yorma ben söyleyeyim; 4 ay. Hem çok uzun hem çok kısa bir zaman. Nereden baktığına göre değişir. Şimdi olanları, yaşadıklarımızı düşününce çok kısa. O zamanlar sonsuza kadar sürecek gibi geliyordu. Bir kitap vardı; Aşkın Ömrü Üç Yıldır Frederic Beigbeder tarafından yazılan. Eski kitaplardandır, o zamanlar bayağı ses getirmişti. Sanırım bu süre bilimsel yanlış bilmiyorsam. Bizim aşkımız üç yıl bile sürmedi. 4 ay... 4 ay... 4 ay... 

Kendi kendime tekrarlıyorum. Alışmaya çalışıyorum. Neye alışmaya çalıştığım hakkında hiçbir fikrimde yok. Sanırım herkesin ayrılık döneminde yaşadığı şeyleri yaşıyorum, ezber yani. Bu dönemde herkesin yaşadığı şeyler aşağı yukarı aynı değil mi? Şu an saçmalıyor da olabilirim. Ayrıca aşk dediğime bakma, aşk değil bizimki. Ben öyle adlandırmak istemişim, öyle hissetmek istemişim. Kısacası canım istemiş, kendimi atmışım suyun içine dalar gibi hayallere. Senin için öncelik olmadığım dünyada, kendimi öncelik hissetmek için ödün vermişim, yok sayılmışım. ''Yok sayılmak'' kelimesi insanın canını acıtıyor. Ne için bütün bunlar? Dur dur sen söyleme, zaten bir şeye cevap verdiğin yok, onu da söyleyeyim. Sevgi uğruna... Senin sevgini istedim sadece. Hiç öyle sinirli gözlerle bakma bana. Sevgi nedir bilmiyorsun ki, bocalaman normal. Sağda solda konuşurken diyorsunuz ya; ''sevgi yok, sevecek insan yok, aşk yok.'' diye. Hepiniz yanlış biliyorsunuz. Sevgi de var, sevecek insan da var, aşk da var. Bunu inatla yok eden sizlersiniz. Çünkü iyi davranılınca sanki bir şeyler ters gidiyor sizde, illa terslenmeniz gerekiyor. Anlam veremediğim şeyler. Gerçi anlam versem ne değişecek? Onu da sorgulamıyor değilim. Kafam o kadar karışık ki artık...

Tek bildiğim seninle olmakla kendime kötülük yaptığım. Bunu kabullenmem o kadar zor oldu ki. Bana senin hakkında kötü şeyler söyleyen herkesle kavga ettim. İnsanlarla arama mesafe koydum. En önemlisi de senin yüzünden kardeşimi karşıma aldım. Yanlış yapacağım her şeyi yaptım. Sınavlarda üç yanlış bir doğruyu götürüyor ya, benim sınav kağıdımın tamamı yanlış. Doğrum yok ki. Şimdi sen diyeceksin ki; ''ben, senin için sınav mıydım?''  Sen, benim sınavlarımdan biriymişsin. Bir tane bile doğru cevabımın olmadığı hayatımın en kötü sınavı. 

Yine de bütün suçu sana atmam haksızlık. Suç benim. Bir televizyon programında ünlü bir yazar, aynı zamanda davranış bilimleri uzmanı konuk olarak katılmıştı. Bir seyirciden şöyle bir söz geldi; ''benim üç yılımı yedi.''  Yazarın cevabı şuydu: ''kimse sizin üç yılınızı yiyemez, siz izin vermişsiniz.''  O kadar doğru ki, insan kendi kendine düşününce böyle şeyler aklına gelmiyor da, bir yerde okuyunca ya da birisinden duyunca aydınlanma yaşıyor sanırım. Altını çizerek söylüyorum; ben, sana izin verdim. Ben izin vermeseydim bugün bu kadar üzülmezdim. Kendimi eleştirmem gerekiyor hem de acımasızca. Fazla iyi niyetli olmak, duygusal olmak hayatta hep zarar getirir. En azından benim için hep öyle oldu. 

Bizim yolumuz bitti. Hayatımı bir başkasının uğruna mahvetmek bu saatten sonra yapacağım en büyük kötülük olur, sevgi adı altında saçma sapan olmayan bir duyguyu yaşamak bana göre değil. Benim ideallerim, yapacağım işler var. Benim dünyamda kocaman hayallerim var. Sen bu dünyanın içinde olamazsın. Daha doğrusu bana gerçekten değer vermeyen hiç kimse bu dünyanın içine girmeyecek. Kendi kendime gülümsemeyi seviyorum, kendi kendime gezmeyi seviyorum, kendi kendime yemek yemeyi seviyorum, evet kendimi seviyorum. İşte her şey burada başlıyor, kendimi seviyorum, gerisi umurumda değil. Seni dinlemeyeceğim; çünkü sen, beni bugüne kadar dinlemedin, masal anlatmanı istemiyorum. Hoşça kal...

Şimdi çok daha iyiydim, yazdıklarımla kendimi bulmuştum. Şarkının sesini biraz daha açtım ve müzik de beni rahatlatmıştı.

Küçük Bir Yol şarkısını çok seviyorum, beni anlatıyor o şarkı; 

''Küçük bir yoldayım en başındayım

   Kendi kendimle hep sıfırdayım...''

Şarkıyı dinlerken bir yandan da söylüyordum. Özellikle bu iki cümleyi çok seviyorum. Ben kendi kendimleyim hep en baştayım, kendimle yarış halindeyim. 

Kutlama yapıyorum en güzel hayallerimle... Balonlarım, en sevdiğim kekim ve kaybedip tekrar kazandığım ben...

🎈Görsel, pinterest'ten alınmıştır😊

🎈 Bir anda gelen yazma perileriyle hissettiklerimi yazdığım bir hikaye oldu, paylaşmayacaktım ama vazgeçtim, sizlerle paylaşmak istedim😊