Yakıcı Sır

                 

             Siz olsanız biriyle iletişim kurmak için başka birini ya da bir çocuğu kullanır mıydınız?

                Yazıma bu soruyla başlamak istedim. Bu soruya herkesin hayır diyeceğini düşünüyorum, düşünmek istiyorum. Ne olursa olsun haklı bir sebebi olmaz, olamaz, olmamalı...

            

                 Kitabın konusu; tatil için Avusturya Alplerine giden bir baron zamanını bir flörtle geçirmek ister.  Tanışmak istediği kadının on iki yaşındaki oğluyla arkadaş olur önce. Sonra annesiyle iletişim kurar. Ve sonrasında olan olaylar

                                     😊📘Kitaptan Keşfettiğim Alıntılar : 

            😊''Yalnız kalma becerisine sahip olmadığını gayet iyi bilen, son derece sosyal bir insandı, ayrıca bu haliyle sevilen ve bütün çevrelerde aranan biriydi. Kendi başına kalma eğilimine asla sahip değildi ve kendisini daha yakından tanıma isteğini  de hiç duymadığından bu türlü yalnızlıklardan olabildiğince kaçınırdı.''

             😊''Çocuk ilgisini çekmeye başlamıştı. Korku yüzünden bu kadar ürkek davrandığı anlaşılan bu oğlanın, belki de annesine yaklaşmak için en hızlı aracı olabileceğini düşündü. Ne olursa olsun bunu bir denemeye niyetlendi. Tekrar dışarıya çıkan çocuğu belli etmeden izledi.''

               😊''Ruhunda mutluluk ve çocuksu bir ümitsizlik duygusu birbirine karışıyordu. Çünkü o gün yaşamında yeni bir şey olmuştu. İlk kez yetişkinlerin hayatına karışmıştı. Yarı yarıya düşlere dalmışken bir çocuk olduğunu unutarak kendini bir anda büyümüş hissetti.''

                😊''Kadın için gösterdiği çabanın boşa gitmeyeceğini tahmin ediyordu. Bir kadının, asla sevmediği bir kocaya sadık kaldığı için pişman olmaya başladığı ve artık solmaya başlayan güzelliğinin, anaçlıkla dişilik arasında tercih yapmak için son bir şans daha tanıdığı yaşlardaydı.''

                 😊''Kadın yukarı çıktığında elini şiddetle çarpan kalbinin üstüne bastırarak bir an merdivenin başında durdu. Biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı. Sinirleri boşanmıştı. Hem bir tehlikeden kurtulmanın rahatlamasıyla hem de pişmanlıkla, göğsünden bir inilti koptu. Her şey birbirine karışmış, hafif bir uyuşuklukla kanında akmaya devam ediyordu. Gözleri yarı kapalı, sarhoş gibi sendeleyerek odasına yöneldi ve kapı kolunun serinliğini avucunda hissettiğinde derin bir nefes aldı. Ancak şimdi kendini güvende hissetmişti.''

                   😊''Sanki anlatmaya cesaret edemedikleri bir şey yapmış gibiler. Sohbetleri dünkü sohbet değil, gülüşleri de öyle; üzerlerinde bir tutukluk var, bir şeyler gizliyorlar. Bana belli etmek istemedikleri bir sırrı paylaşıyorlar.''

                    😊''Ben size ne yaptım ki artık beni hiç umursamıyorsunuz? Artık bana niye hep böyle davranıyorsunuz? Annem de aynı şeyi yapıyor. Niçin beni hep yanınızdan göndermek istiyorsunuz? Sizi rahatsız mı ediyorum, ya da kötü bir şey mi yaptım?''

                     😊''İçindeki sesi hala duyuyordu, ama bütün bu görünmez kaygıları üstünden atmak ister gibi omuz silkti, aynaya berrak bir bakışla baktı, giysisini düzeltti ve masanın üzerine son parasını fırlatan bir kumarbaz edasıyla aşağıya indi.''

                       😊''Gölgede kalan pencereden temkinlice onları gözetledi. Ağır ağır yaklaşırlarken giysilerine ay ışığı vuruyordu. O yeşil ışığın altında hayalet gibi görünüyorlardı...''

                         😊''Birini aldatan ötekini de kolayca aldatır. İnsan Birine yalan söylüyorsa, başkasına da söyler.''

                          😊''Hiçbir şey zekayı tutkulu bir kuşku kadar bileyemez. Hiçbir şey olgunlaşmamış bir zihnin bütün olanaklarını karanlıkta kaybolan bir iz kadar harekete geçiremez. Bazen çocukları bizim gerçek addettiğimiz dünyadan ayıran sadece incecik bir perdedir ve rastlantısal bir rüzgarla açılıverir.''

                           😊''Yaşamın zenginliğine dair ilk izlenimlerini edinmişti, ilk kez insanın doğasını, düşman göründüklerinde bile birbirlerine ihtiyaçları olduğunu anlıyordu.''

                         😊''Mutluydu ama kafası karışıktı; kahkahalar atmak istiyordu ama gözyaşları yağmur gibi yanaklarından süzülüyordu.''

                          😊''Sevginin şiddeti, sevgiyi sadece kendiyle değerlendirip, ondan önce ortaya çıkan gerilimi, büyük olaylar öncesinde insanın kalbinde olan hayal kırıklığı ve yalnızlığın boş, karanlık odasını görmezden gelerek ölçülemez.''

                           😊''Yalnız ve çaresiz kaldığından beri her şey gözüne daha farklı, düşmanca ve çirkin görünüyordu.''

                            😊''Bir yetişkin olduğu yanılsamasına kapılarak çocukça bastırmış olduğu, son günlerde yaşadığı öfke, kırgınlık, merak, sabırsızlık, çaresizlik ve ihanete uğramışlık duygusu göğsünü çatlatacak gibi zorlayarak gözyaşlarına dönüşüyordu. Bu çocukluğunun son ağlama kriziydi ve en dinginsiziydi.''

                             😊''İnsan birine yalan söylüyorsa, başkasına da söyler.''

                              😊''Okuduğu kitaplardaki insanlar, para, güç, ya da bir krallığı elde etmek için insan öldürüp yalan söylüyorlardı.''

                    Kitap 88 sayfa, karton kapaklı ve Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'na ait baskısı. Dili akıcı ve anlaşılır. Çevirisi çok iyi yapılmış bence. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'nın modern klasiklerini çok seviyorum. Stefan Zweıg okumayı ne kadar sevdiğimi biliyorsunuz artık zaten😊Daha önce bloğumda Olağanüstü Bir Gece, Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Geçmişe Yolculuk kitaplarını yorumlamıştım, kitap isimlerinin üstüne tıklayarak ulaşabilirsiniz yazılarıma. Yazarın anlatımını çok seviyorum ve kitaplarını 1 saat içinde bitiriyorum. Evet sayfa sayısı az olduğu için 1 saatte bitirmek çok normal ama demek istediğim sayfalar su gibi akıp gidiyor. Sayfa sayısı az olan her kitapta aynı tadı almanız imkansız. 

                     Kitabı okurken sinirlendim aslında. Okuyanlar hangi karaktere sinirlendiğimi çok iyi anlar. Tabii ki barona sinirlendim. Sırf kadınla iletişime geçmek için çocuğunu kullandı. Tipik çapkın erkek davranışı, böyle okuyunca, duyunca sinirleniyorum. (tamam herkes aynı değil ama çoğunluk böyle maalesef) Çocukta yarattığı travma tartışılmaz. Kadına da ayrıca sinir oldum. Tek bir açıdan mı değerlendiriyorum, başka bir bakış açısıyla mı bakmam gerekiyor bilemiyorum. Okuduğum anda bende bıraktığı etki kitabın.  Fazlasıyla merak uyandıran bir kitap, bir sonraki sayfaya geçmek için daha çabuk okumak istiyorsunuz. Stefan Zweıg kitaplarındaki psikolojik tahlilleri biliyorsunuz, her detay mükemmel kesinlikle. 

                       Çocuğun(Edgar) gözünden yetişkinlerin dünyası anlatılıyor aslında bir yandan da. Yetişkinlerin davranışlarına anlam vermeye çalışıyor, ne olduğunu anlamaya çalışıyor. Onların gözünde önemli olduğunu görmek istiyor ve bunun için çabalıyor. Kitap empati yapmanızı sağlıyor, gerçi yazarın kitaplarında genel olarak empati yapıyorsunuz okuduğunuz zaman. 

                       Stefan Zweıg kalemini çok seviyorum, hayranım diyebilirim. Yazarın kitaplarında uzun cümleler oluyor genelde, duyguları çok iyi kullanıyor ve bunu yazıya fazlasıyla yansıtıyor. Okurken kitabı asla bırakmak istemiyorsunuz. Bu kitapta çocuğun şahit oldukları ve onda yarattığı psikolojik etkiyi öyle hissediyorsunuz ki kendinizi Edgar olarak görüyorsunuz. Çocuk bir arkadaş edindiği için mutlu oluyor ve arkadaşına hayranlık duyuyor. Bu hayranlık sonrasında yerini nefrete bırakıyor, bu da çok doğal. 

                       Yaşamak istediğiniz duygu için hiçbir zaman kimseyi kullanmayın...

                        Keyifli kitap keşifleri, keyifli okumalar dilerim😊