Kadın ve Adam

     

       Kadın heyecanlıydı ama ne hissettiğini bilmiyordu. Karmakarışık duygular içinde sadece bekliyordu. Evet yaptığı tam olarak buydu, beklemek. Duygularını kendine bile itiraf edemezken nasıl yeni bir heyecan yaşayacaktı. Aslında içten içe çok mutluydu. O kadar bekledim, şimdi mutlu olmalıyım. Neden kendimi bu kadar durduruyorum, neden korkuyorum?  Bu korkularım ne zaman geçecek. Cevapsız sorulardan nefret ediyorum ama bu soruları cevapsız bırakan ben değil miyim? Öyleyse kime, niye kızıyorum. Buna hakkım yok. Kendi yaşama hakkımı kendim elimden alıyorum. Bunu başkası yapamaz ki.

    Adam mutluluk içinde kadından gelecek güzel bir cevabı bekliyordu. Biliyordu, hissediyordu. Bu kadın hayalinde yaşattığı kadındı. Duygularının karışık olduğunu anlamıştı ve üstüne gitmek istemiyordu. Sanki bir şey söylediği an gidecekti. Bu düşünceler yüzünden içinden geldiği gibi duygularını anlatamıyordu. Aslında adam da korkuyordu. Bu korkulara pabuç bırakacak değildi. Mutluluğun tam tarifi bu kadın olmalıydı. Birlikte güzel bir ilişki yaşayacaklarından emindi. Yeter ki bir adım atsın, onu mutlu etmek için elinden geleni yapacaktı.

       Kadın karar vermişti, bugün hiç aramayacaktı, duygularından emin olması gerekiyordu. Onu düşünmeden durup duramayacağını kontrol etmek istedi kendince. Hem öyle kolay mıydı birini hayatına alması? Elbette düşünecekti, bundan daha doğal ne olabilirdi. Tanışalı daha 1 ay olmamıştı, birkaç kere görüştüler diye tamam diyemezdi. Aslında bu görüşmeler hep arkadaşlarıyla birlikteyken olmuştu. Baş başa görüşmemişlerdi. 

       Adam kadını görmek için sabırsızlanıyordu. Bugün görüşeceklerinden emindi. Acaba arasa mıydı? O kadar heyecan ve sevinç vardı ki içinde işe kendini verip çalışamıyordu. Aklından çıkaramıyordu. Masasında ona bakan dosyalar hiç umurunda değildi. Bugün çalışmasa ne olurdu ki, hissettiği sevgi ona bambaşka şeyler söylerken bir de kafasını işle meşgul edemezdi. Biraz daha bekleyip arayacaktı, kararını vermişti. Bu kadar heyecan normal mi? Liseye giden çocuklar gibi, nasıl bir şey yaşıyordu kendisi de anlam veremiyordu ama bir yandan da bu heyecan ona iyi geliyordu.

        Kadın aramayacağına karar verse de içten içe adamın aramasını bekliyordu. Adamın kendisinden hoşlandığını anlamıştı. Asıl araması gereken o, ben niye arayım? Hem baş başa görüşmek için kendisinden bir teklif gelmemişti. Arkadaşlarının yanında nereye kadar böyle devam edecekti, sonrasında ne olacaktı. Bir adım atılması gerekiyordu ya da ilgi göstermemesi. Acaba çok mu soğuk durdum, cesaret mi edemiyor? diye düşündü kadın. Yine de aramayacağım, çok isterse bana ulaşır. Öyle ya seven, ilgi duyan mutlaka ulaşır. 

       Adam daha fazla dayanamadı ve aramaya karar verdi, telefonu eline aldı. Numarayı çevirirken ne diyeceğini, lafa nasıl gireceğini düşünüyordu. Sesini bir duyayım da mutlaka aklıma bir şey gelir. Bunları düşünürken telefon açıldı ve sadece ''Merhaba'' diyebildi. Konuşamıyordu, ne diyeceğini unutmuş gibiydi. Kendine kızmaya başlamıştı, çünkü saçmalamıştı, konuşamamak da ne demek oluyor. Kaç yaşında insanım, ilk kez bir kadınla konuşmayacaktı ya. Sıkılmıştı bu durumdan. '' Sesini duymak istedim'' dedi. Karşıdan gelecek cevabı bekliyordu.

       Kadın sonunda istediğine ulaşmıştı. Arayacaktı ve aradı işte. Zaten olması gereken bu, ben adım atacak değilim. Aslında çok mutlu olmuştu aramasına ama sesindeki neşe ve heyecanı bastırmayı başarmıştı. Sesinin tonlamasına dikkat ederek;  '' Birkaç toplantı notunu gözden geçiriyordum ben de, nasılsın? diyebildi. 

      Adam hayal kırıklığına uğramıştı. Beklediği cevap bu değildi, ayrıca sesi çok normal, soğuktu. Aramakla kötü mü etmişti? ''İyiyim, çalışıyorum. Akşama bir şeyler yapar mıyız?'' diye sordu. 

    Kadın sevinçten havalara uçacaktı, ama duygularına engel olmalıydı. Bu adam aşktı onun için, evet evet adamın adını Aşk koymalıyım diye düşündü içinden.  ''Akşama olabilir ama bilemedim, toplantı notlarını bitirmem gerekiyor'' dedi.

     Adam üzülerek; '' tamam başka bir zaman görüşürüz, iyi akşamlar'' dedi ve kapattı. Kadın telefon elinde öyle kalakaldı. Bu da neydi şimdi? Neden hiç ısrar etmedi ki? Böyle planlamamıştı. Israr edecek ve görüşeceklerdi. Ben de hayatta aramam, kendi bilir diye düşünmeye başladı. Gururluydu, aramazdı asla. Ortak arkadaşlarıyla da görüşmese daha iyi olacaktı, böylece bir daha onu görmeyecekti ve konu kapanacaktı. 

     Adam sinirlenmişti, üzülmüştü, hayal kırıklığı yaşamıştı. Aramasının karşılığı bu olmamalıydı. Görüşmeleri gerekiyordu, bu buz gibi ses tonu neydi böyle? Sanki zorla konuşuyor gibi, aslında hissetmişti onun ilgisini. Yanlış mı anlamıştı acaba? Hissettiği ilgi, gülümseme yanlış anlaşılacak gibi değildi. Bir daha aramazdı. Konu kapanacaktı. Kadının adını Gurur koydu; bunu düşünürken de ona kızıyordu içten içe.

       Kadın  ve adam aynı şeyleri düşünmüşlerdi. Adam duygularına, heyecanına engel olamamış, kadın duygularına, heyecanına engel olmuştu. Bundan sonra nasıl olur, ne yaparlardı, hayat onlara ne gösterir bilemezlerdi. Saçma sapan bir şey olmuştu, ikisi de anlamamıştı. İkisinin içinde de bir umut vardı, ne kadar kendilerine itiraf edemeseler de birbirlerini sevdiklerini biliyorlardı, sadece bunu sesli dile getirmiyorlardı. İçlerinde yaşadıkları sevgi çok güzeldi... 

      Adam ve kadın bir karar vermek istiyordu ve ne olacağını düşünmeden yaşamak istiyorlardı. Büyülü zaman ne gösterecek onlara...

    Kadın, odaya gitti ve adamı öperek uyandırdı. Adam gülümseyerek gözlerini açtı ve ''çok güzel ve biraz da hüzünlü bir rüya gördüm Gurur'' dedi. Kadın, ''nasıl bir rüyaymış bu Aşk'' dedi. 

Adam, '' tanıştığımız zamanlarda olan ilk telefon konuşmamızı gördüm'' dedi. Eğer seni dinleseydim şimdi bu güzel beraberlik olmayacaktı,  Aşk ve Gurur olmayacaktı, senle ben olmayacaktık, iç sesimi ve seni dinlememekle çok güzel bir şey yapmışım, seni seviyorum...  

🎈 Bu hikayeyi daha önce bir arkadaşımızın bloğunda yayınlamıştım, bloğunu kapattığı için kendi dünyamda, bloğumda yayınlıyorum şimdi😊