Gözlerini Kapatma - Bölüm 2

     

 Kahvaltımı ettikten sonra hemen hazırlanıp çıkmıştım, doğru kumsala gittim. Havlumu serdim ve oturdum, ayaklarımı sıcacık kuma bastırdım. Başımı kaldırıp gökyüzüne baktım uzun uzun ve bu sefer gözlerimi kapatmadım.  Kendimle baş başa kalmak çok iyi gelmişti. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ve duyduğum sesle başımı yana çevirdim, küçük kız gelmişti.

             ''Merhaba, bugün beraber hayal kuralım mı?''

             ''Merhaba, hoş geldin. Hayal kurmayı çok severim, neden olmasın.''

              ''Masal kitabının içine girelim, masal kahramanı olalım, ben Küçük Deniz Kızı'nı çok severim, onun gibi denizin derinliklerinde yüzmek istiyorum, çok uzak denizlere gitmek istiyorum, balıklarla arkadaş olmak istiyorum. ''

             Öyle heyecanlı ve tatlı tatlı anlatıyordu ki, dinlemek beni gülümsetmişti. Ne kadar masum ve güzel bir dünyaları vardı. Çocukluğuma geri dönmeyi çok isterdim. Çok iyi bir çocukluk geçirmemiştim, aile sevgisinin sıcaklığı hep içimde kalmıştı. Ben büyüdükçe bitmek bilmeyen kavgalar, iletişimsizlik, ilgisizlik... Bunların hepsi şu anki kişiliğimin gelişmesinde çok önemli bir rol oynamıştı. Kötü olan şu; ne annem ne de babam bunun farkındaydı. Tek çocuk olmam da beni bunaltmıştı. Bazı zamanlar düşünüyordum, bir kardeşim olsaydı her şey daha farklı olur muydu? Küçük kızın yüzüne bakarken düşüncelere öyle bir dalmışım ki kendime geldiğimde bana kızdığını gördüm.

             ''Sen beni hiç dinlemiyorsun. Böyle masal kahramanı olamayız.'' dedi üzülerek.

             ''Haklısın, özür dilerim. Tamam en baştan başlıyoruz o zaman.'' dedim gülümseyerek.

              ''Denizin içinde yüzüyorum ve balıklarla konuşuyorum, orada herkes birbirini seviyor, iyi anlaşıyor. Renkli balıklar var benim yanıma geliyorlar, seni de tanıştıracağım onlarla. Hem denizin altında olursan kimse seni üzemez, çünkü balıklar hep mutlu, orada ağlamazsın. Aslında ağlasan da kimse fark etmez suyun altında, istediğini yapabilirisin. Sakın gözlerini kapatma, yoksa balıkları göremezsin.''

              ''Ben de seninle yüzüyorum ve renkli balıklarla konuşuyorum. Çok mutluyum, hem senin gibi bir arkadaşım var hem de deniz çok güzel. Başka neler var denizin altında?''

               ''Seni Dodo'yla tanıştıracağım. Çok sevecektir seni.''

                ''Dodo kim?'' 

                 ''Dodo bir Barreleye balığıdır. Başının içini görebilirsin, şeffaftır, gözleri teleskop biçimindedir ve her şeyi görür.  Çok tatlı ve garip bir balıktır. Gözlerini asla kapatmaz. Aslında bu denizlerde yaşamaz ama benim için buraya geldi.''

                Çocukların ne kadar geniş bir hayal gücü var, bakış açıları ne kadar farklı. Dünyaya çok bambaşka bir pencereden sevinçle bakıyorlar. Bizler yetişkin olduktan sonra hayat karmaşası, aşk, iş, saçma sapan başka şeyler derken öyle bir kopuyoruz ki bazı şeylerden. Biz içimizdeki sevinci kaybediyoruz her şeyden önce. Sonrasında hayatımıza biri giriyor, mutlu oluyoruz, sonra o gidiyor, mutsuz oluyoruz. Çocuklardan öğrenecek çok şey var. Bilmediğim bir balık hakkında yeni bilgiler de öğrendim.

                 ''Dodo'yu sevdim ben de, iyi anlaşacağız. Siz nasıl arkadaş oldunuz?''

                 ''O benim hayali arkadaşım ve onu çok seviyorum. Onun yanındayken hiç üzülmüyorum.''

 Küçük kızla konuşurken annesi geldi yanımıza, tanıştık, biraz sohbet ettik. Babası dalgıç olduğundan dolayı denizlere ve balıklara çok fazla ilgisi varmış. Neşeli, heyecanlı bir çocukmuş ve herkesle konuşmak istiyormuş genelde. Beni de çok sevmiş ve dün evde hep benden söz etmiş. ''Gözlerini kapatan abla'' diyormuş. Bunu duyunca güldüm ve hoşuma gitti. Sonrasında gittiler, ertesi gün tekrar geleceğini söyledi küçük kız.

Otele döndüm, odamda biraz dinlendikten sonra yemek yemek için aşağıya indim. O sırada Mahperi geldi yanıma ve yine izin isteyerek oturdu.

                  ''Nasılsın? Geçen günkü konuşmamızda seni biraz üzdüm, özür dilerim. Birdenbire öyle söylememem gerekiyordu.''

                   ''Teşekkür ederim iyiyim.  Aslında söylediğin sözlere o an tepki versem de sonradan sakince oturup düşündüğümde daha iyi anladım. O an sertçe ve direk söylemen çok kırdı sadece. Sen haklısın, ben kaçıyorum, ondan değil, kendimden, sorunlarımdan. Sorunlarımı yok sayıyorum. Buraya gelince de sihirli değnek değecek diye düşündüm sanırım.''

                    ''Kırmak istemedim. Sihirli değnek birinde veya başka bir yerde değil, senin içinde. Önce sen iyi olacaksın, sonrasında ne yapabilirim diye bakacaksın. Gözlerini kapatmayacaksın, bizler bazı olaylara , durumlara gözlerimizi kapatıyoruz ne yazık ki, sonrasında hiçbir şey görmüyoruz. Ben de benzer şeyler yaşadım demiştim ya, bir dönem sevdiğim kişiyle ayrılmıştık ve çok üzülmüştüm.''

                    ''Gözlerini kapatma dedin değil mi az önce?''

                    ''Evet, ne oldu, yanlış bir şey mi söyledim?''

                     ''Yok hayır yanlış bir şey söylemedin. Biraz şaşırdım, sonra anlatırım. Nasıl atlattın o dönemi peki? Üstünden ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama oldukça neşeli birisin, sanki hiçbir şeye üzülmeyen bir havan var.''

                     ''Şu an öyle görünsem de o dönemi atlatmak kolay olmadı. Biz 2 sene ayrı kaldık ve bu süre içerisinde birbirimizi hiç görmedik. Çok üzüldüm, ağladım ama sonra çalışmaya çok odaklandım düşünmemek için. Ailem yeni yatırımlar yapıyordu o aralar, bu otel de o zamanlarda alındı ve ben de senin yaptığının aynısını yaptım, kendimden kaçtım. İstanbul'dan, Antalya'ya geldim, otelle ilgilenmek için. Yani senin anlayacağın kaçtım, ondan kaçtığımı sanıp aslında kendimden kaçtığımı çok sonra fark ettim.''

                     ''O yüzden beni anladın ve o konuşmayı yaptın. Umarım ben de atlatabilirim, gerçi son 1 haftadır daha iyiyim ama tatilimin bitmesine çok az kaldı ve hiç gitmek istemiyorum. Çok sevdim burayı. 4 gün sonra gitmek zorundayım. Sonra ne yaptın, 2 seneden sonra görüştünüz mü?''

                      ''Antalya'ya geldiğimde ilk zamanlar çok zor geliyordu. Bir süre sonra iş yoğunluğundan hiçbir şey düşünmez olmuştum ve kendime zaman ayırmayı, değer vermeyi öğrendim. Sihirli değneği içimde buldum ve hiç bırakmadım. Otelin işleri de iyi gittiği için daha da keyiflenmeye başlamıştım. 2 sene sonra bir gün çalışan arkadaşlarımızdan biri gelip, benimle görüşmek isteyen birinin olduğunu ve lobide beklediğini söyledi. Ben de müşterilerden biri bir şey söyleyecek veya isteyecek diye aşağıya indim ve karşımda Ege'yi gördüm. Çok şaşırmıştım, onca zaman geçmişti üstünden. Burada olduğumu kim söylemişti acaba? diye düşündüm.''

                     ''Meraklı bakışlarla sana bakıyorum ve hikayenin geri kalanını dinlemeyi çok istiyorum.''

                      ''O zaman şöyle yapalım; ben işlerimi bitireyim, akşam istersen merkeze iner gezeriz ve sohbetimize devam ederiz.''

                      ''Çok sevinirim, hem de benim için değişiklik olur, sanırım geldiğimden beri 1 kere gittim merkeze. Akşam görüşmek üzere.''

                       

                    Mahperi gittikten sonra biraz daha oyalandım ve odama çıktım, soğuk bir içecek alıp balkona çıktım ve gökyüzündeki yıldızların güzelliğine baktım. Buraya gelmekle ne iyi yapmışım diye de kendi kendimi övmeye başladım içimde gülümseyerek. Yeni bir yer, yeni insanlar tanımak, bir de o sevimli küçük kız bana çok iyi gelmişti. Ve bana iyi gelen başka bir söz, ''gözlerini kapatma.'' Bundan sonra hayatım nasıl şekillenecek merak ediyordum ve gözlerimi hiç kapatmadan yıldızların bana verdiği mesajları almak istercesine gülümseyerek bakmaya devam ettim.

                   🎈Devam edecek😊

                   🎈1. bölümü hatırlamak ve tekrar okumak için tıklayabilirsiniz😊